Mediaformat Familiedocumentaire

 

Productie: De zomer van ’56, of 55.

 

Een korte documentaire van Peter-Jan Wittebol over de vriendschap van twee senioren.

 

Premisse:

 

Broederschap kan vriendschap overstijgen.

 

Inhoud:

 

Narratief:

 

Theo, 82, zit aan zijn eetkamer tafel zijn dagelijkse medicijnen uit te stallen. Tijdens het uitstallen begint Theo te praten over hoe hij ooit nog wel jong en vitaal was.

Hans van 83 drinkt voor het open raam zijn ochtend thee. Het uitzicht is niets bijzonders, een binnenplaats van het verzorgingstehuis waar Hans dan ook over klaagt, hij had veel liever een uitzicht op de stad of een bos.

Theo trekt een grote, bruine kast open. De kast is beladen met oude foto’s, beeldjes en wat familie erfstukken. Uit één van de grote, zware laadjes haalt hij een fotoboek. Op de voorkant staat ‘’Zomer ‘56’’. Eenmaal open geslagen verteld Theo over zijn beleving van die zomer. Theo en Hans waren die zomer samen met hun vrouwen op vakantie geweest. Theo bewaard specifiek dit fotoboek thuis. Hij verteld dat tijdens deze zomer hij, en Hans, slaande ruzie hadden over een rekening die niet eerlijk verdeeld was. Theo verteld dat dit een moment was dat hij wist dat zij een sterke vriendschap hadden aangezien ze een dag later over de top gingen om het goed te maken bij elkaar.

Hans heeft geen fotoboek van die zomer, hij heeft alleen een fotoboek wat hij gemaakt heeft van zijn vrouw. Hij gaat weer zitten voor zijn raam nadat hij een nieuwe kop thee heeft gehaald en raakt wat verdwaald in zijn staren. Hans zag die zomer in zijn herinnering heel anders, geen ruzie of goedmakers, dat was veel eerder voordat ze überhaupt getrouwd waren. Hans verteld dat hij zich vooral herinnerd dat hij en Theo veel hebben gevist bij het Gardameer die zomer. Veel geld was er niet dus het vissen was niet geheel zonder noodzaak voor het avondeten.

Wanneer het buiten schemert staat Hans op, tijd voor avond eten. Ook Theo stapt de deur uit en loopt naar de voorkant van het tehuis. Wanneer Hans en Theo elkaar zien schudden ze elkaar lachend de hand en vertellen ze dat op dinsdag zij altijd eten bij een oud restaurant in de buurt. De traditie is vrij recent maar iets waar ze allebei van genieten en hopen nog jaren voort te zetten, al dan niet maar in de kantine van het tehuis. Voordat ze vertrekken praten ze samen nog bij over die ene zomer. Na de meningsverschillen over welk jaar het nou was leggen ze zich er bij neer, het maakt niet uit welke zomer het was.

 

 

Betekenis:

 

De definitie van broers is niet altijd een bloedband. Lange, hechte vriendschappen kunnen ook aanvoelen als broederschap. Met deze documentaire wil ik aantonen dat de conventies van familie aan het veranderen zijn. Mensen creëren families in een meer gevoelsmatige manier, buiten de bloedband om.

 

 

Relatie/beleving/publiek:

 

Het publiek ervaart de seniorendagen van twee mannen die al tientallen jaren een hechte vriendschap hebben, iets wat is uitgegroeid tot broederschap. Het geeft het publiek niet alleen inzicht in hun levens maar zet ook tot denken en nagaan wat de betekenis nou eigenlijk is van familie.

 

 

Structuur:

 

De film bestaat uit twee verhaallijnen. We volgens tegelijkertijd Theo en Hans die niet alleen hun leven zoals het nu is tonen maar ook vertellen over hoe zij al die jaren als vrienden/broers door hebben gebracht. Dit doen de mannen los van elkaar, dit om als individuen hun verhaal te laten doen. Hieruit ontdekken wij ook de verschillende opvattingen van de twee en hun individuele beleving. In de laatste acte zien we de mannen samen waar zij afsluitend nog samen terugblikken, en belangrijker misschien wel, vooruit. Wat zijn de dingen waar ze spijt van hebben en wat zijn de dingen die zij nog willen doen. De documentaire zal gemaakt worden als intiem personal portrait.

​

Context:

​

De film wordt vertoond in de klas voor studenten van de HKU.

 

 

Personages:

 

Theo is een man van 82. De afgelopen jaren ziet hij dat de tijd hem inhaalt en zit in een verzorgingstehuis. In zijn huis staan de welbekende voorwerpen die iemand verwacht bij zijn grootouders. Een lading foto’s, tekeningen van de kleinkinderen en her en der een oud boek. Theo is alleen in het huis. Zijn vrouw is overleden en hij heeft geen huisdieren. Hij is alleen. In het zelfde tehuis woont Hans van 83. Theo en Hans zijn al sinds hun tiener tijd bevriend en hebben over de jaren heen een hechte, broederlijke band gekregen. Ook Hans heeft geen vrouw en slijt zijn dagen door nostalgisch terug te denken aan een betere, en vooral jongere, tijd. Als de twee samen zijn gaat het dan vooral over vroeger. Niet omdat de twee te oud zijn voor nieuwe herinneringen maar vooral erg genieten aan elkaars herinneringen. Tijdens de documentaire ontdekken we steeds meer over hun relatie die, zoals elke wel, niet altijd even soepel ging.